HYPERDIMENSION Magazine

   During your career, you collaborated with artists ranging from
Bjork to Vangelis Papathanasiou. What were the moments, that you
are most fond and proud of, from this musical journey?

   I feel proud of all of my collaborations until now. In anything I do, just like in anything I play I put my soul into and I try to, kindly, avoid something if it doesn’t “suit” me...I feel honoured to have accomplished, through this musical journey, to meet the incredible Greek composer Vangelis (Papathanasiou) and collaborate with him on a disc, as well as proud to have played at the Jazz Festival in Montreux, at the historical hall Miles Davis, with the great guitarist of blues Joe Bonamassa.

   Your latest project "Dunes of Mykonos" consists of 16
instrumental pieces that combine traditional tunes with ethnic deep
house beats, what was the inspiration behind that music style and
what other musicians were your influences?

   The combination of traditional musical instruments and deep house music is something that has been happening abroad for a couple of years now. Definitely not in the same way we did it in this disc though. A flash of inspiration came when I was offered to play at the club Skorpios in Mykonos island with a dj...Originally, the proposal didn’t have something to do with music of “Eastern Origin”. They wanted westernized sounds and the instruments they preferred to use weren’t exactly “traditional”. I therefore suggested we enhance it with other traditional instruments and play different melodies than the ones they had in mind…That’s what ethnic deep house is! The instruments I used for these live acts are the clarinet, the ney, the mizmar, the duduk(which I played) but also the lute, the qanun, the bouzouki, the cretan lyra and the violin in combination with a dj.

   At the end of September, having completed the shows in Mykonos, I figured that everything we did there could be recorded on a disc. We adapted famous Greek songs, songs and melodies from the Balkans and the Mediterranean and along with some of mine and the musicians’ ,that play in my band, melodies, “Dunes of Mykonos” was created. The band consists of Yannis Lionakis (bouzouki, lute), Yannis Therianos(violin), Yannis Drimalas(qanun) and Spiros Metaxas which helped on our disc production and on our live acts.

   Icons in Greek and Balkan folk music have passed away. Names
like Makis Vasiliadis / Makis Bekos / Vaggelis Kokonis are no longer
with us, but the impact of their work had a greater influence in the
history of the profession. Do you feel the pressure of their heritage
and the obligation of introducing them to a younger crowd?

   I don’t necessarily feel obligation and pressure, but I do feel the need to! Personally, I come from a family that consists of musicians of great value. My father, Giorgos Vassilopoulos, and uncle Yannis Vassilopoulos were both two great musicians which left their own mark on traditional music. First of all, I specifically feel the need to play this type of music as, like I have already said, traditional music is the beginning and end for me. Moreover, I feel the necessity to keep the legacy of my family alive...

   Greece, is sitting on a goldmine of colorful and diverse sounds
buried in the countries past, from pagan folk influences to Rembetika
the songs of the Greek underworld and everything in-between. How
the Greek state can implement a policy to preserve that rich musical
tradition?

   That is most definitely a huge conversation topic that cannot be answered in a simple response. It’s a topic that the Ministry of Culture should take into account. For instance, scholarships and subsidies to artists that are involved with traditional or folk music would be two small steps to take. In Greece, if a family doesn’t take interest or can’t afford to support a talented, in any sector, child, then most probably that talent will never be discovered.

Where the readers can enjoy your work, who do you collaborate
with these days and what are your next plans for your musical
future?

They can listen to our new disc “Dunes of Mykonos” on Minos Emi ’s Youtube channel or on any other streaming service and digital store (apple music, Spotify, Tidal, Napster, Deezer, Google Play).

The disc has been out for 4 months now. Currently, we are working on this project by playing live in clubs both in Greece and abroad. As for upcoming plans...I think that’s too early to discuss!

Follow Thanasis on Social Media Platforms:

Instagram:

https://instagram.com/thanassisvassilopoulos?utm_source=ig_profile_share&igshid=1jtbeg1pganiq

Facebook Page:

https://www.facebook.com/ThanassisVassilopoulos/

Deezer:

https://www.deezer.com/us/artist/583750

Youtube:

https://www.youtube.com/channel/UCDKxmiCYnj8jW44_zdK_3rA

Twitter:

https://twitter.com/ThanVassilo

   Κυρία Ιασωνίδου, μπορείτε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες, την σχέση σας με
την τέχνη, καθώς και την μεθοδολογία που ακολουθείτε κατά την διδασκαλία σας;

   Είμαι επαγγελματίας τραγουδίστρια, soprano. Πριν από 20 χρόνια, παράλληλα με
την τραγουδιστική μου πορεία, ξεκίνησα να διδάσκω φωνητική στα ωδεία. Για να
είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα την μεθοδολογία της διδασκαλίας, αναζήτησα της
πηγές στα μουσικά βιβλιοπωλεία, βιβλιοθήκες και βέβαια ρωτώντας τους
συναδέλφους. Η καθημερινή εξάσκηση - ψάξιμο για μένα, με βοήθησε να αρχίζω να
καταλαβαίνω τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Επίσης θα ήθελα να αναφέρω ότι
έχω τελειώσει Πολυτεχνείο και οι γνώσεις που απέκτησα εκεί με βοήθησαν να
κατανοήσω καλύτερα το σύστημα.

   Κατά τη γνώμη σας, ποιος είναι ο ρόλος του παιδαγωγού στη τελετουργία της
διδασκαλίας και ποιος πιστεύεται πως είναι ο αποδοτικότερος τρόπος μετάδοσης
γνώσης από τον δάσκαλο προς το μαθητή;

   Οι εποχές αλλάζουν και ακολουθούμε σε κάθε επάγγελμα καινούριες τάσεις. Η ουσία
νομίζω τελικά κρύβεται στον άνθρωπο, στην ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του και
στις συνθήκες που μεγάλωσε και εξελίχθηκε. Ο ρόλος του παιδαγωγού, είναι να
βοηθήσει τον μαθητή να βρει το δρόμο του, βασιζόμενος στα ιδιαίτερα προσόντα
του και να τα εξελίσσει. Όταν σου κάνει ερωτήσεις ο μαθητής σου, πρέπει να
είσαι έτοιμη να απαντήσεις σε όλες του τις ερωτήσεις. Εγώ δεν ήμουν έτοιμη τότε
και αποφάσισα να μην διδάσκω, για την ακρίβεια, να μην πληρώνομαι για τη
διδασκαλία. Αυτό μου δημιούργησε ένα κίνητρο, να μπορώ να βρω ένα σύστημα για
να το κατανοώ πρώτα απ' όλα εγώ η ίδια. Και μετά να μπορώ με ένα απλό και
κατανοητό τρόπο να το εξηγήσω στον μαθητή.

   Που κατέληξαν οι προσπάθειες σας, πάνω στην αναζήτηση ενός καλύτερου συστήματος
και με ποιον τρόπο οι μαθητές σας, έχουν την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουν με
εσάς ως εκπαιδευτικό;

   Η προσπάθεια μου, να βρω το καλύτερο σύστημα έγινε σεμινάριο. Μετά από 2
χρόνια το σεμινάριο απέκτησε τίτλο: "Το Σώμα Ως Μουσικό Όργανο". Από τότε το
οργανώνω κάθε χρόνο. Δεν έχω σταματήσει να ψάχνω όμως για κάθε καινούργια
πληροφορία. Οι ορίζοντες των γνώσεων ανοίγουν ασταμάτητα και βλέποντας τους
μαθητές μου να προοδεύουν γρήγορα, πίστεψα σε αυτό το σύστημα. Προσπαθώντας να
βοηθήσω τους μαθητές μου τους έδινα δυνατότητα να με κριτικάρουν ή να μου πουν
τι τους βοήθησε περισσότερα, ή τι θα θέλανε από μένα ως δασκάλα τους. Έτσι ήρθε
η ανάγκη να ασχοληθώ με το θέμα της οργάνωσης μελέτης, οργάνωση συναυλιών και
άλλα πολύ σοβαρά θέματα.

   Θα ήθελα να μας παρουσιάσετε, κάποιες από τις προηγούμενες δουλειές σας, τι
πιστεύτε πως απέκτησαν από την εμπειρία της συμμετοχής τους τα άτομα όπου
έλαβαν μέρος σε αυτές και ποιος θα ήταν ο τελικός σας στόχος, γύρω από την
ανάπτυξη της μεθοδολογίας στην διδασκαλία στην Ελλάδα;

   Εδώ και τρία χρόνια στην έδρα μου, στο ωδείο Αθηνών, που έχω ανοίξει το Τμήμα
Σύγχρονης Φωνητικής και πριν από 6 χρόνια, διοργάνωσα το "ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"
(Summer School). Αυτό το φόρουμ, δίνει την δυνατότητα στον καθένα που θέλει να
μάθει για την μουσική και για τα θέματα γύρω από την μουσική, να γνωρίσει πολλά
καινούργια πράγματα, πληροφορίες, να ζήσει διάφορες εμπειρίες, να γνωρίσει
προοδευτικούς ανθρώπους της εποχής μας' που είναι και καλοί επαγγελματίες. Όλοι
αυτοί πειραματισμοί ίσως βοηθήσουν να φτιαχτεί ένα τέλειο (ή σχεδόν τέλειο)
σύστημα μουσικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Θα ήθελα πάρα πολύ να αποτυπώσω όλα
αυτά σε ένα βιβλίο. Με αυτό θα ασχοληθώ το αμέσως ερχόμενο χρονικό διάστημα.

Κατά το τελευταίο διάστημα, ποιες είναι οι οι ασχολίες σας και τι σας κάνει να
είστε τόσο ενεργή γύρω από κοινωνικές δράσεις, στις οποίες συμμετέχετε;

Σαν πολίτης της Ελλάδας και του πλανήτη ολόκληρου, με ενδιαφέρουν πολλά
κοινωνικά ζητήματα. Εδώ και καιρό, ξεκίνησα να διοργανώνω εκδηλώσεις και
συναυλίες με νόημα! Πριν ένα μήνα περίπου έχω διοργανώσει συναυλία στον Πόρο με
τίτλο "Καποδιστριακές Συναντήσεις". Στον Πόρο, διατηρώ σπίτι εδώ και 5 χρόνια.
Συνεργάστηκα με δημοτικούς και ιδιωτικούς θεσμούς και ως τραγουδίστρια, και ως
παραγωγός. Και αυτό το κομμάτι με ενδιαφέρει πραγματικά και μου αρέσει πολύ!

Πιστεύεις πως η έλλειψη συντήρησης των παλαιών κτιρίων, είναι εγκληματική

αμέλεια;

Είναι μεγάλο έγκλημα, το ότι γκρεμίσαμε τα παλιά πέτρινα σπίτια και στη θέση

τους χτίσαμε τσιμεντένια άσχημα κτίρια. Η πέτρα, είναι αναντικατάστατο υλικό,

που αντέχει πολλά μα πάρα πολλά χρόνια. Τα πέτρινα κτίρια, ήταν η ομορφιά, η

παράδοση μας, η ιστορία μας. Εγκληματήσαμε καταστρέφοντας την ομορφιά τους και

στη θέση τους, κτίσαμε άχαρα οικήματα.

Ως ένα άτομο, που δεν είχε την ευκαιρία να σπουδάσει και να αποκτήσει κάποιο

πτυχίο, πως αυτό σε εμπόδισε στην συγγραφική σου πορεία και πως επηρέασε την

αντίληψη των ανθρώπων απέναντι στη δουλειά σου;

Το να σπουδάσεις, δεν είναι να αποκτήσεις ένα πτυχίο, αλλά είναι απόκτηση

γνώσεων. Η σπουδή, βοηθά πολύ ένα άτομο που είναι προικισμένο και μπορεί να

γράφει. Η έλλειψη γνώσεων, πολλές φορές σε αναγκάζει να δειλιάζεις και να

αναρωτιέσαι αν πρέπει να γράψεις αυτό που θες.

Μετά έρχεται η απορία των ανθρώπων, εάν σπούδασες και αν αυτά που γράφεις είναι

σωστά. Βέβαια υπάρχουν και οι άνθρωποι, όπου θαυμάζουν το ταλέντο που με αυτό

είσαι προικισμένος, αγνοώντας αν έχεις πτυχίο. Εγώ πιστεύω ότι ο νους και η

γνώση, είναι τα δύο σχετικά στοιχεία, τα οποία σε βοηθούν στο να εξελίξεις την

συγγραφική σου ικανότητα.

Πως κατά τη γνώμη σου, θα μπορούσε να γίνει μια καλύτερη καταγραφή της λαϊκής

μας παράδοσης, ποια είναι η ευθύνη του καθενός απέναντι στην λαϊκή του

κληρονομιά και ποια θα ήταν, μια σωστότερη αντιμετώπιση του θέματος από την

πλευρά της πολιτείας;

Η εξέλιξη της ζωής, απομάκρυνε τον άνθρωπο από την παράδοση και την λαογραφική

μας κληρονομιά, αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να μην γίνει μια συστηματική καταγραφή

και περιφρούρηση της ιστορίας μας. Όταν οι μεγάλοι άνθρωποι, έφυγαν από τη ζωή,

χάσαμε πολλά ακούσματα, πολλές λαϊκές ιστορίες και έγινε μια μεγάλη καταστροφή

των λαογραφικών αντικειμένων του τόπου μας. Αυτό είναι ευθύνη όλων μας. Θα

έπρεπε η πολιτεία, να μας είχε διδάξει να διαφυλάσσουμε και να καταγράφουμε τα

πάντα.

Η δική μας ευθύνη, είναι πολύ μεγάλη, γιατί ζήσαμε μέσα σε αυτό τον πλούτο

λαογραφικών στοιχείων και δεν ασχοληθήκαμε να τα καταγράψουμε, δεν τα

συγκεντρώσαμε πριν τη σκαπάνη του χρόνου τα καταστρέψει. Τώρα που ψάχνουμε να

τα βρούμε δεν υπάρχουν. Μεγάλη ευθύνη φέρνει η πολιτεία, που θα έπρεπε κάθε

χρόνο, να γίνεται μια καταγραφή και αποτύπωση παλιών αντικειμένων και

φωτογραφιών, καθώς και όλων των ιστορικών γεγονότων, όπου υπήρχαν σε κάθε

χωριό.

Υπήρξε ανταπόκριση από τους κατοίκους του Μελιγαλά και τους τοπικούς φορείς, ή

στον δρόμο σου συνάντησες μόνο αδιαφορία και πλήρη έλλειψη ευθύνης;

Πριν από πολλά χρόνια που ξεκίνησα να καταγράφω, να συγκεντρώνω και να συλλέγω

πληροφορίες και αντικείμενα για το λαογραφικό μουσείο, από τον πολύ κόσμο

υπήρχε αδιαφορία. Υπήρξαν όμως άτομα, που είχαν την ίδια αγάπη, νοσταλγία και

ενδιαφέρων με εμένα και με χαρά με βοήθησαν να καταγράψω ότι ενδιαφέρων υπήρχε

για το Μελιγαλά. Κουράστηκα πολύ μέχρι να πεισθούν, αλλά με την στάση και τον

τρόπο μου, κατάλαβαν πως ότι κάνω, είναι προς όφελος του χωριού και σιγά σιγά,

έγιναν όλοι φιλικοί και συνεργάσιμοι.

Τι είναι αυτό, που μέχρι τώρα σε αναγκάζει να γράφεις νέα βιβλία, πάνω στην

λαογραφία και τι είναι αυτό που σε πιέζει να συνεχίσεις να ασχολείσαι με την

πολιτιστική κληρονομιά του τόπου;

Εκείνο που με ενοχλεί και με αναγκάζει να καταγράψω την κληρονομιά του τόπου

μου, είναι η αδιαφορία προς το λαογραφικό πλούτο του χωριού μας, όπου χάνεται.

Οι Άνθρωποι που δεν διαβάζουν, παραδείγματος χάρη όταν χώνουν (γεμίζουν) ένα

πηγάδι, χάνεται ένα στολίδι της Γης. Όταν καταστρέφουμε και καίμε τις παλιές

φωτογραφίες, χάνουμε τις εικόνες και τις αναμνήσεις των ανθρώπων της περασμένης

ζωής. Όταν γκρεμίζουμε ένα σπίτι καταστρέφουμε την ομορφιά του τόπου μας.

HYPERDIMENSION

HYPERFILES