Αγάπη είναι, να κάνεις έρωτα στη παραλία ακούγοντας τη θάλασσα και να
νιώθεις την άμμο ανάμεσα στα δάχτυλα σου καθώς τη χαστουκίζεις, λέγοντας της Σαγαπώ. Είσαι παλιόπαιδο και φετιχιστής, με μια διαφορετική οπτική στο θέμα της σεξουαλικότητας. Πως εκφράζεις την αγάπη σου για τη γυναικεία ομορφιά, μέσα από τη δουλειά σου;


 - Είμαι παλιόπαιδο και φετιχιστής...Αυτό το κρατάω :P



   Η αναφορά είναι σαφής, αλλά δεν έχει να κάνει τόσο με το στόρι, όσο με την εύκολη -σχεδόν κλισέ- χρήση της φράσης που είναι αναγνωρίσιμη ως τίτλος. Εξ άλλου ένας άλλος τόμος του κόμικ λέγεται "Πολύ σκληρός για να πεθάνει". Επιρροές έχω από οτιδήποτε με συγκινήσει στα κόμικ (Ελληνικά και ΕυρωπαΪκά) και τον κινηματογράφο (ο Ιταλικός νεορεαλισμός, παραμένει πάντα η αγάπη μου και η πηγή άντλησης του τρόπου σκέψης μου, γύρω από το χιούμορ στις ιστορίες μου). Παρόλα αυτά η βαθύτερη επιρροή μου είναι και θα είναι πάντοτε ο Γιώργος Τσούκης (aka Trashman), η πιο ενιγματική μορφή των ελληνικών κόμικ και καλός φίλος των φοιτητικών χρόνων. Εξάλλου το κόμικ μου "Εχεις Πεθάνει για Μενα" αφιερώνεται σ αυτόν.





   Η δουλειά σου χαρακτηρίζεται από γυναικεία πόδια και ερωτισμό. Εμείς οι
άνθρωποι, από τη στιγμή που γεννιόμαστε, μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουμε ζούμε και αναπνέουμε για τον ερωτισμό. Πως συμβαδίζει ο ερωτισμός σου με την καθημερινότητα;


   Η λατρεία που έχω, για τα γυναικεία πέλματα, τον γυναικείο αυνανισμό και τον ερωτισμό, αποτελούν τόσο αντικείμενο δημιουργικής έρευνας στα κόμικ μου, όσο και καθημερινότητα αφού προσπαθώ σε συνεχή βάση να τα εντάσω στις σελίδες, τα στριπ και τα σκίτσα μου. Γνωρίζοντας τον οργασμό εμπειρικά (είχα μερικούς), θεωρώ πως είναι ένα από τα ομορφότερα αντικείμενα για να μιλήσει κανείς! Πόσο μάλλον όταν πρόκειτε να βουτήξει στα άγνωστα νερά του γυναικείου οργασμού.








   Πιστεύω πως χρειαζόμαστε πιο πολύ την Cyber Τech Εrotica του Hajime
Sorayama, την ερωτική επιστημονική φαντασία του Paolo Eleuteri Serpieri, και τη σκληρή πορνογραφία του Milo Manara. Είμαστε ξενέρωτοι, χωρίς σεξουαλικές φαντασιώσεις και αυτό βγαίνει στη καθημερινή μας ζωή, πιστεύεις πως υπάρχει όριο στο πόσο μπορεί να χωνέψει μια αυταρχική κοινωνία όπως η Ελλάδα τον ελεύθερο ερωτισμό;


    Δε θα χαρακτήριζα την κοινωνία μας αυταρχική, αλλά ψευτοπουριτανική που αρνείται να παραδεχθεί δημόσια πως της αρέσει ο έρωτας και πως μπορεί να μιλάει γι αυτόν, σεβόμενη τις ιδιωτικότητες όσων το επιθυμουν. Σίγουρα χρειαζόμαστε περισσότερη ειλικρίνεια! Δεν μας λείπουν οι επιθυμίες, αλλά η ειλικρίνεια. Ειδικά στο κόμικ πολλοί αρνούνται να χωνέψουν το γεγονός πως ο έρωτας μπορεί να αποτελεί θεματική και θεωρούν πως τα ερωτικά κόμικ είναι απλώς "τσόντα για την τσόντα". Χωρίς λοιπόν να εκχυδαϊζω την ερωτική επαφή, αυτό που προσπαθώ να κάνω μέσα από τις ιστορίες μου (τσοντες με υπόθεση ντε!) και αυτό νομίζω πως λείπει από την Ελληνική πραγματικότητα, είναι να παραδέχομαι ανοιχτά τις "βρώμικες" σκέψεις που όλοι λίγο πολύ κάνουμε μα δεν λέμε παραέξω.





   Τα comics για μένα είναι ο καλύτερος τρόπος να καταλάβεις το ψυχισμό του δημιουργού τους. Για κάποιους άλλους, αποτελεί το βασικό τρόπο ζωής τους. Πόσο δύσκολο είναι να ακολουθήσει ένας νέος σκιτσογράφος, μια πορεία μέσα στον χώρο των comics και ποιες οι δυσκολίες που θα βρει στο ταξίδι του σε μια θάλασσα από μελάνι;


   Είναι πράγματι μια αφηγηματική τέχνη που αναπόφευκτα σε εκθέτει! Κανείς δεν θα καταφέρει να κάνει πολλά λέγοντας ξένες αλήθειες, παρά τις δικές του. Ετσι κάθε νέος δημιουργός, πρωτίστως θα πρέπει να είναι έτοιμος να μας πει μέσα από τις σελίδες του, ποιός είναι! Τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία. Αν έχει να δώσει μια πρωτότυπη ιδέα, με έναν μοναδικό δικό του τρόπο και ένα πραγματικά καλό υλικό, αυτό θα βρει σίγουρα τον δρόμο του με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αρκεί να υπηρετήσεις πιστά τον σκοπό σου και ποτέ να μην θεωρήσεις πως δεν είσαι έτοιμος. Απλά στο επόμενο κόμικ είσαι ακόμη πιο έτοιμος. :)