Το σύνολο του έργου σας κινείτε σε ένα χορό χρωμάτων, ποιος ήταν ο ρόλος των χρωματικών συνθέσεων και η σημασία των βιωματικών εμπειριών της παιδικής και προεφηβικής ηλικίας, όπου πρόσθεσαν χρώμα στο έργο σας;
Το χρώμα,είναι κυρίαρχο στη δουλειά μου,εκφράζομαι μέσα από αυτό,συνομιλώ με το θεατή του έργου μου μέσα από τις χρωματικές συνθέσεις,που αντιστοιχούν σε συναισθήματα,οποιαδήποτε και να είναι αυτά.
Ο τόπος που μεγάλωσα στην Κισσάμο Χανίων,με προίκισε με τη χρωματική παλέτα,»σπούδασα»το χρώμα παρατηρώντας τη φύση,τις εναλλαγές της ανάλογα με την κάθε εποχή,τα«μπλέ»της αγαπημένης μου θάλασσας,που τα έβλεπα καθημερινά,από το καλοκαίρι ως το χειμώνα να αλλάζουν από τα ανοιχτά στα σκούρα και αντίθετα,τα άπειρα πράσινα,από το»χακί»της ελιάς,στο σκούρο πράσινο του κυπαρισσιού,τα ανοιχτοπράσινα στα χωράφια με τις παπαρούνες,τα κίτρινα,μώβ, πορτοκαλί,στα λουλούδια και στον ουρανό το ηλιοβασίλεμα,αλλά και το κατακόκκινο απο το αίμα του θυσιασμένου ζώου το Πάσχα, ότι υπήρχε γύρω μου,το παρατηρούσα έντονα,πολύ πλούσιο το περιβάλλον σε χρώμα και τα συναισθήματα τόσο δυνατά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του τόπου αυτού!
Σήμερα αισθάνομαι πολύ ευγνώμων που καταφέρνω αυτό το σύμπαν που με καθόρισε να το μεταφέρω στα τελάρα μου και να το κάνω εικόνα!
Η χρήση σχημάτων, γνώριμων αλλά ξεχασμένων κατά την ενηλικίωση μας· θυμίζουν τη χαμένη αθωότητα των παιδικών μας αναμνήσεων, από τις οποίες το έργο σας απαρτίζετε. Ποιος είναι ο συμβολισμός αυτών και ποια η αντίδραση η οποία θέλετε να αντλήσετε από το κοινό σας;
Κάθε καλλιτέχνης, στη δημιουργική του πορεία,επιλέγει τα στοιχεία εκείνα που τον βοηθούν να εκφράσει τον κόσμο του.Όταν ήμουν φοιτήτρια στην ΑΣΚΤ Αθήνας ξεκίνησα τις σπουδές μου με το σχέδιο και το χρώμα και έψαχνα πως θα δουλεύω με τέτοιο τρόπο,που,να μου δίνει χαρά, ως δημιουργό και να επικοινωνήσω πιο αληθινά τις σκέψεις μου!
Τα σύμβολά μου ,προήλθαν,από απλές ανθρώπινες ανάγκες και όχι μόνο,όπως το «σπίτι»δεν υπάρχει έμψυχο ον,που να μη φέρει ένα σπίτι,που να μην αναζητά το σπίτι του,έτσι,άρχισαν να με γοητεύουν τα σπίτια, οι πόλεις,με τα σπίτια τους,να θέλω να τα μετακινήσω στο ζωγραφικό μου χώρο,να τα κάνω να μοιάζουν με ανθρώπους,να συνθέτω ιστορίες εξαρχής αλλά που να εμπεριέχουν όλους αυτούς τους αιώνες και να ξαναζούν στο σήμερα.
Τα «καρουσέλ», το παιγνίδι, η αέναη κίνηση της ζωής, η παιδικότητα, σε άλλους να υπάρχει πάντα,σε άλλους να κρύβεται και χρειάζεται το «ξύλινο αλογάκι» για να εμφανιστεί στιγμιαία», οι ανεμόσκαλες»η σύνδεση μεταξύ του γήινου και του θείου,ένας τρόπος να σκαρφαλώνουμε ψηλά εκεί που εναποθέτουμαι τα όνειρα τις επιθυμίες μας! Δυσκολευόμαστε πολύ να ονειρευτούμε να επιθυμούμε και να αγαπάμε σήμερα!
Η επαγγελματική ενασχόληση με την τέχνη, είναι ένας δύσκολος και κουραστικός δρόμος, ιδιαίτερα με τα δεδομένα της τελευταίας δεκαετίας. Ποιες θα ήταν οι συμβουλές που θα δίνατε σε κάποιον νέο καλλιτέχνη ο οποίος θέλει να αφοσιωθεί σε αυτόν τον ανταγωνιστικό τομέα;
Η ενασχόληση με την τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή θέλει σκληρή δουλειά,πίστη,δύναμη,και πραγματικά όλα αυτά σε τίποτα δεν έχουν αλλάξει αιώνες τώρα.Η σχέση του έργου με το δημιουργό θέλει τρομερή αφοσίωση και επιμονή,αν το εγκαταλείψεις σε εγκαταλείπει,ξεχνάς και σε ξεχνάει,είναι μια διαδικασία,μεταξύ του μυαλού της ψυχής και της έργου που δουλεύουμε,αυτός ένας δρόμος δύσκολος που κάθε φορά απαιτεί να τον περπατήσεις και άλλο και άλλο,μπορεί να σου δώσει τεράστια χαρά αλλά με κόπο!
Σήμερα υπάρχει τέτοια πληθώρα πληροφοριών και μέσων που θα νόμιζε κανείς πως όλα μπορούν να γίνουν ταχύτατα,έχω εδώ το παράδειγμα μιας μαθήτριας μου ταλαντούχας,που σχεδίαζε σε ταμπλέτα,δε θα ξεχάσω ποτέ την έκφρασή της, όταν μου είπε:κυρία αυτό θέλει πάρα πολλές ώρες για να βγεί!
Εδώ λοιπόν ξεχωρίζει ο αληθινός επίμονος καλλιτέχνης στο ότι δε θα δειλιάσει,δε θα βαρεθεί,αλλά θα συνεχίσει, μέχρι,να νιώσει τη χαρά εκείνη της δημιουργίας!Αυτό το αντιλαμβάνονται οι θεατές του έργου τέχνης και αγαπούν και στέργουν το έργο και θαυμάζουν τον καλλιτέχνη!Επιμονή και πίστη λοιπόν.γιατί το πιστεύω πως όσο δύσκολο και να είναι πάντα από εμάς εξαρτάται η επιτυχία και η αποδοχή του έργου μας!
Γεννηθήκατε στην Κρήτη και συγκεκριμένα στα Χανιά, πως επηρέασε το εικαστικό τοπίο της Κρήτης, τον τρόπο δημιουργίας και παρουσίασης της δουλειάς σας;
Στην Κρήτη υπάρχει παράδοση αιώνων στην τέχνη,από τους Μινωϊτες στους ανεπάναληπτους καλλιτέχνες,όπως, ο Θεοφάνης ο Κρής,ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος και πόσους ακόμα,αιώνες τώρα,ασταμάτητα να χαρακτηρίζουν με το έργο τους την τέχνη στη χώρα μας και παγκόσμια!Η τέχνη και οι καλλιτέχνες έχουν αποδοχή και αγάπη στην Κρήτη,υπάρχει παράδοση,φιλοτεχνία,για αυτό,και τα μουσεία και οι πινακοθήκες και οι ιδιωτικές γκαλερί και οι πολλοί φιλότεχνοι και οι συλλέκτες που διατηρούν ανθηρό το καλλιτεχνικό τοπίο,με τις πλούσιες συλλογές τους,να εκφράζουν την αισθητική του τόπου και να δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για να δημιουργεί ένας καλλιτέχνης.
Εγώ εγκαταλείποντας την Αθήνα και επιστρέφοντας στην επαρχία,ρίσκαρα πάρα πολύ,ως προς την καλλιτεχνική μου πορεία, όμως,πάρα πολύ γρήγορα,αρχικά,επειδή ασχολιόμουν και με το θέατρο σαν σκηνογράφος-ενδυματολόγος βρέθηκα σε μια θεατρική εταιρία της οποίας η δουλειά είναι καθαρά σε επίπεδο ποιοτικού θεάτρου και αργότερα άρχισα συνεργασία με μία γκαλερί που επίσης δουλεύει σαν γκαλερι του κέντρου. Στα Χάνια υπάρχει η Δημοτική πινακοθήκη μέσω της οποίας οι φιλότεχνοι γνώρισαν και γνωρίζουν το γίγνεσθαι της Ελληνικής τέχνης παλιότερης και σύγχρονης,μέσω των περιοδικών εκθέσεων που οργανώνει.Κάθε νομός στη Κρήτη, έχει το εικαστικό του στίγμα, μέσω των μουσείων και των πινακοθηκών.
Τα έργα σας έχουν εκτεθεί σε γκαλερί ανά τον κόσμο, βρίσκονται σε προσωπικές συλλογές και μουσεία τέχνης, αποδεικνύοντας πως η ελληνική τέχνη δεν υστερεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Ως Ελληνίδα καλλιτέχνης ποια προβλήματα συναντήσατε στην πορεία σας για την αποδοχή των έργων σας;
Η Ελληνική τέχνη έχει μεγάλη αποδοχή στο εξωτερικό είτε λόγω της ποιότητας
της είτε η αγάπη των Ευρωπαίων φιλότεχνων για την ιστορία μας το έχω εισπράξει και το εισπράττω υπάρχει μια διαφορετική οπτική στην τέχνη μας όμως, συνεχίζουμε να πάσχουμε από τη σωστή προώθηση!
Δεν έχουμε μπει στον τρόπο που προωθείται η τέχνη στο εξωτερικό,πολλοί,πιστεύουν πως, έχει να κάνει με το διαφορετικό εννοιολογικό επίπεδο της τέχνης στην Ευρώπη όμως,όταν κανείς περιηγείται σε μουσεία και γκαλερί στο εξωτερικό τα βλέπει όλα τα είδη τεχνης ο φιλότεχνος και τη ζωγραφική και το βίντεο και το τοπίο και το γυμνό,όλα,δεν απορρίπτουν κάτι αξιόλογο και καλής ποιότητας. Είναι θέμα προβολής και έλλειψης δομών προώθησης της ελληνικής τέχνης στο εξωτερικό.
Οι σπουδές σας απαρτίζονται από πολλούς τομείς, από την ζωγραφική, μουσική και σύνθεση έως την δημοσιογραφία, πως κρατάτε μια ισχυρή συνοχή και με ποιον τρόπο διοχετεύετε τη γνώση που αποκτήσατε στο έργο σας;
Θεωρώ ότι είμαι ένα «μάτσο» από παραδοξότητες και αυτό-αναιρέσεις. Η μουσική, η ζωγραφική, η συγγραφή βράζουν για εμένα με το ίδιο πάθος στο ίδιο «καζάνι».
Όμως κάποια στιγμή έπρεπε να δώσω ένα στίγμα. Μια «κοινωνική ταμπέλα». Το ποιος επιτέλους είναι ο Κόκκινος.Έτσι δούλεψα περισσότερο την εικόνα μου σαν ζωγράφος.
Ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλωσα μέσα στα ατελιέ του παππού μου γλύπτη Μιχαήλ Γ. Κόκκινου. Οι πρώτες εικόνες που έχω σαν παιδί από την βαθιά προσχολική μου ηλικία είναι ο πηλός, η πλαστελίνη, τα εργαλεία της γλυπτικής, τα μοντέλα.
Σε ηλικία πέντε ετών ξεκίνησα τα πρώτα μου δειλά μαθήματα στο πιάνο.
Το πρώτο μου συνειδητοποιημένο λάδι το ζωγράφισα όταν ήμουν μόλις 11 χρονών, ενώ το πρώτο μου ποίημα «Κι όταν» το οποίο κλείνει και την πρόσφατη ποιητική μου συλλογή «Εννέα Στάλες» το έγραψα 14 ετών. Νομίζω δεν θα μπορούσα να έχω υπάρξει κάτι άλλο στην ζωή μου, παρά μονάχα καλλιτέχνης.
Το επίπεδο των νέων καλλιτεχνών ολοένα και μειώνεται, πολλοί προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μέσω χυδαιότητας στα έργα τους, η δημιουργούν απλοϊκά έργα ψευδούς μινιμαλισμού για να παράγουν όσα περισσότερα μπορούν στο λιγότερο δυνατό χρόνο. Πιστεύετε πως μπορεί να υπάρξει κάποια βελτίωση στην αντιμετώπιση της τέχνης στην Ελλάδα αν υπάρχει μια σωστή καλλιτεχνική παιδεία σε πρωτοβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Έχει πράγματι πολύ ενδιαφέρον η ερώτηση σας.
Αγγίζετε ένα ιδιαίτερα λεπτό όριο. Αυτό μεταξύ της χυδαιότητας, του δήθεν, την έλλειψη καλλιτεχνικής παιδείας και το πάθος για γνησία δημιουργία.
Θα έλεγα ότι, ένας αυθεντικός ζωγράφος, θα πρέπει πρώτα να βουτήξει το πινέλο του στο κόκκινο μελάνι της ψυχής του καλπάζοντας πάνω στην αστραπή και μετά στον ουδέτερο άσπρο καμβά. Φοβούμαι ότι ειδικά στις ημέρες μας τα ψήγματα καλλιτεχνικής παιδείας είναι ελάχιστα.
Δύο από τους ανθρώπους όπου άσκησαν τις μεγαλύτερες επιρροές κατά την καλλιτεχνική σας ενηλικίωση, ήταν ο παππούς σας γλύπτης Μιχαήλ Γ. Κόκκινος και η θεία σας γλύπτρια και ζωγράφος Ειρήνη Κοκκίνου-Goodman. Σε ποια σημεία των έργων σας μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τα σημάδια τους;
Ναι πράγματι. Πρώτος μου δάσκαλος υπήρξε ο πάππους μου γλύπτης Μιχαήλ Γ. Κόκκινος του οποίου το έργο έχει λάβει τις υψηλότερες διεθνώς διακρίσεις, αλλά και η θεία μου γλύπτρια και ζωγράφος Ειρήνη Κοκκίνου. Γνώριζαν καλά ότι χωρίς την αρετή και την εναρμόνισή μας με την φύση, η ζωή είναι μάταιη. Μου έμαθαν ότι, οτιδήποτε ζει με την αρετή και την τέχνη,
ο θάνατος δεν μπορεί να χωρίσει.
Με «εξόπλισαν» λοιπόν θα έλεγα, μου χάρισαν την ασπίδα προκειμένου να αντιμετωπίζω την ματαιοδοξία, την κακεντρέχεια και την ασχήμια. Και μέσα από τα παραπάνω επηρέασαν και το εν γένει έργο μου.
Το σύνολο του έργου σας, χαρακτηρίζεται από έντονο ρομαντισμό και την ποιητική σχεδόν ερωτική απεικόνιση της γυναίκας. Τι είναι η γυναίκα για εσάς, με ποιον τρόπο παρουσιάζετε τη θηλυκότητα;
Η γυναίκα και ο έρωτας για εμένα είναι η κύρια, ίσως και η μοναδική πηγή έμπνευσης μου. Και τοπίο να ζωγραφίσω θα κρύβεται η μορφή της μυστικής αγαπημένης που εκείνη γνωρίζει καλά ποια είναι. Είναι η άσπρη νιφάδα του χιονιού, που θα καεί στην κόκκινη κόλαση. Θα έλεγα ότι είμαι ένας αδιόρθωτα ρομαντικός εξπρεσιονιστής.
Ποια είναι τα βήματα δημιουργίας, έκθεσης και παρουσίασης ενός έργου, πως μπορεί ένας καλλιτέχνης να βεβαιωθεί ότι το έργο του θα εκτεθεί σε μια γκαλερί και θα κινήσει το ενδιαφέρον του κοινού;
Εδώ τα πράγματα δεν είναι και πολύ εύκολα. Δεν μπορεί δυστυχώς να βεβαιωθεί, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Παλαιότερα το να εκθέσει ένας ζωγράφος ήταν πιο εύκολο. Τώρα η γκαλερί θα του ζητήσει ένα minimum guarantee της τάξεως των 1.000-2.000 ευρώ ανάλογα με το πόσο γνωστή είναι συν ένα ποσοστό επί των πωλήσεων. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια η γκαλερί έπαιρνε μόνο ένα 35% με 40% επί των πωλήσεων των έργων. Ειδικά για τους νέους ζωγράφους η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Κι αυτό διότι δουλεύουν με συγκεκριμένους καλλιτέχνες που είναι και μόνιμοι συνεργάτες τους.Επί της ουσίας, σχεδόν ο μόνος τρόπος είναι η προβολή των έργων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που όμως αυτό δεν εγγυάται και καμία πώληση.
Ένα μεγάλο κομμάτι του έργου σας, απαρτίζετε από την αποτύπωση εσωτερικών χώρων και τη διάχυση του φωτός σε αυτούς. Ποια είναι η σχέση σας με την αρχιτεκτονική και ποια είναι η σημαντικότητα της στο σύνολο του έργου
σας;
Από μικρό παιδί παρατηρούσα στο σπίτι που μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, το φως να μπαίνει από τον φεγγίτη της εισόδου δημιουργώντας μία περίεργη ατμόσφαιρα γύρω μου. Ήταν η πρώτη σχέση μου με το παιγνίδι χωρου-φωτος. Στη συνέχεια προσπάθησα αυτό να το εντάξω στη ζωγραφική μου. 
Η τέχνη βρίσκετε σε ένα κρίσιμο σημείο, καθώς οι καταστάσεις που ζούμε δεν υποστηρίζουν την ύπαρξη της τέχνης σε συνδυασμό με την οικονομική θέση της χώρας, Πως θα μπορούσε ένας νέος καλλιτέχνης να επιβιώσει σε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα;
Οι καιροί πράγματι είναι δύσκολοι για τους καλλιτέχνες ιδιαίτερα τούς νέους. Παντα ήταν δύσκολα μια και η Τέχνη αποτελεί δυστυχώς κάτι δύσκολο και απρόσιτο για τους πολλούς. Οι νέοι κι αυτοί ακολουθούν τη μοίρα τους. Οι περισσότεροι βιοποριζονται με τη διδασκαλία η άλλα κοντινά επαγγέλματα μέχρι να μπορέσουν κάποιοι απ' αυτούς να καταφέρουν να βρουν κάποια γκαλερί για να τους αναδείξει. Μερικοί προσπαθούν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό πράγμα έτσι κι αλλιώς δύσκολο.
Το χρονικό της νεότερης Ελλάδας, είναι γεμάτο με σημαντικές στιγμές και αλλαγές στην πρόσφατη πολιτική ιστορίας μας, που ποικιλοτρόπως επηρέασαν την τέχνη έμμεσα η άμεσα. Ποιες ήταν οι δυσκολίες όπου συναντήσατε στο ταξίδι σας στην τέχνη και ποια τα εμπόδια που περιόρισαν το έργο σας;
Η Ελλάδα άλλαξε τίποτα δεν θυμίζει την χώρα των παιδικών μου χρόνων. Τα γεγονότα περνούν στη Τέχνη έμμεσα η άμεσα .Το χειρότερο που εγώ έζησα ήταν στα χρόνια της Χούντας , φοιτητής στη Καλών Τεχνών να φοβόμαστε και τη σκιά μας κι έτσι η Τέχνη μας λειτουργούσε υπαινικτικά!
Η Ελλάδα διαθέτει ένα μικρό κοινό για να εκτιμήσει και να επενδύσει στην τέχνη, υποβαθμίζοντας έτσι την αξία των έργων των Ελλήνων καλλιτεχνών. Πως κατά τη γνώμη σας μπορούν οι Έλληνες καλλιτέχνες να προωθήσουν και να εξάγουν ευκολότερα τα έργα τους;
Δεν ξέρω πραγματικά τον τρόπο προώθησης των έργων. Φαντάζομαι με σκληρή δουλειά πείθεις κάποιους να σε προσεξουν και να επενδυσουν σε σενα. Η ποιοτητα στη δουλεια καποια στιγμη αναγνωριζεται. Το διαδικτυο μπορει να βοηθησει σ,αυτο!
Η εικαστική παιδεία στην Ελλάδα, βρίσκετε σε χαμηλά επίπεδα στερώντας τους νέους, από την επαφή με την τέχνη. Ποιες πιστεύετε θα μπορούσαν να είναι οι κινήσεις του κράτους, για να μια πληρέστερη ένταξη της τέχνης στην παιδεία;
Το κρατος παντα ειναι αργο.Ασφαλως μπορει να γινουν πραγματα γυρω απο την εικαστικη παιδεια,περισοτεροι καθηγητες εποπτικα μεσα κλπ.Δεν αρκουν,πρεπει οι νεοι με τη βοηθεια ισως και των γονεων να τους μιλησουν για τα μουσεια,τις πινακοθηκες [αυτες που εχουμε] και να τους κεντρισουν το ενδιαφερον για μια επισκεψη.Τα βιβλια τεχνης επισης ειναι σπουδαιος οδηγος για την καλλιεργεια της ψυχης[.Ουκ επ αρτω ζησεται μονον ο ανθρωπος] ελεγαν οι αρχαιοι.
