Οι εποχές αλλάζουν..τίποτα δεν μένει στάσιμο. Στα χρόνια της Χούντας , τα ανελεύθερα και ανασφαλή, βρίσκαμε την Ελευθερία στην Τέχνη και κυρίως στη Μουσική των μπουάτ. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, οι Τέχνες άνθισαν. Ελευθερώθηκαν δημιουργικές δυνάμεις. Στην νέα αυτή πορεία, ο υπέρμετρος καταναλωτισμός, η δυνατότητα του εύκολου δανεισμού, δημιούργησε μια άλλη αντίληψη για τη ζωή, αυτή της εικονικής πραγματικότητας. Νέα ρεύματα στην Τέχνη, εύκολη πρόσβαση στην πληροφόρηση, Internet, Παγκοσμιοποίηση, προσδοκίες εύκολου - παραπλανητικού πλουτισμού μέσω, των Χρηματαγορών και μετά η οικονομική Κρίση.

   Μιά κρίση που διέσπασε τον κοινωνικό ιστό της χώρας, υποβάθμισε τον τρόπο διαβίωσης, έφερε την ανέχεια. Πριν και μέσα στην κρίση τα κύματα των οικονομικών μεταναστών από τις Βαλκανικές χώρες και μετά το προσφυγικό κύμα των ανθρώπων που κινδύνευε η ζωή τους στις χώρες τους. Σε όλο αυτό το θολό, άδικο και παρανοϊκό τοπίο,  που προς το παρόν δεν δείχνει να επιδέχεται βελτιώσεις, η Τέχνη είναι η μόνη διέξοδος στην ελευθερία του μυαλού. Είναι γιατρικό και βελτιωτικό των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Δίνει δύναμη και κουράγιο να προσπερνάμε την μονότονη και πολλές φορές απαισιόδοξη ζωή μας. Δίνει χαρά, δίνει Ελπίδα, Κουράγιο για Δημιουργία. Χαράζει νέους δρόμους πνευματικότητας, αλληλεγγύης και Ελευθερίας.

   Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι χώρα αντιθέσεων. Σαν μια νύμφη, όπου η σκέψη της μας ταξιδεύει σε παραλίες λευκές σαν άσπιλο δέρμα και κάμπους με σπαρτά σαν χρυσά μαλλιά
Ποια ήταν τα σημεία αυτής της τραγικής ομορφιάς της Ελλάδας, όπου σαν μούσα, πλούτισαν την ενασχόληση σας με την τέχνη;

   Η χώρα μας είναι έτσι, όπως την περιγράφουν ο Ελύτης, ο Σεφέρης και την τραγούδησαν ο Μίκης και ο Μάνος αλλά και πόσοι άλλοι. Είναι αυτή που εδώ και χιλιάδες χρόνια έδινε τροφή και γνώση στη γλυπτική στη ζωγραφική στις επιστήμες. Στον παγκόσμιο χάρτη φαντάζει σαν ένας μικρός παράδεισος. Κλίμα ήπιο. Αρχιπέλαγος, Ήπειρος, συνθέτουν ένα μαγικό χαλί. Νησιά ονειρεμένα, Ηπειρωτική χώρα με δάση, ποτάμια, λίμνες εκπληκτικού κάλλους. Μουσικές ιδιαίτερες ανά πόλη και χωριά, Μνημεία ανυπολόγιστης αξίας ..προσφορά στην ανθρωπότητα. Όλα αυτά πλουτίζουν τις ψυχές μας, μας εμπνέουν, μας καθοδηγούν. Στοιχεία από την εποχή των Κλασικών μας τραγωδών, ακόμη και  σήμερα μας παραπέμπουν στις σύγχρονες σκληρές κοινωνικές αντιθέσεις και στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία. Πολλά τα ερεθίσματα για ένα καλλιτέχνη και ακόμη περισσότερες οι προκλήσεις.

   Τα έργα σας έχουν μια έντονη Ιμπρεσιονιστική εικόνα, μια εικόνα καθημερινότητας που μπερδεύεται νωχελικά με τα έντονα χρώματα της φαντασίας. Απεικονίζουν στιγμές της ζωής μας· άλλες φορές χανόμαστε στα χρώματα νιώθοντας νοσταλγία, για μια εποχή όπου δε προλάβαμε να ανταμώσουμε. Πως θα χαρακτηρίζατε αυτή τη νοσταλγία, τι σας φέρνει σε θέση να αποτυπώνεται το παρελθόν;

   Στη διαδρομή της ζωής, αιχμαλωτίζεις στο μυαλό κάποιες μνήμες και εικόνες που ήταν έντονες και τυπώθηκαν στο νού. Θέλεις να τις ανακαλέσεις, να τις ξαναζήσεις. Ο χρωστήρας και η παλέτα βοηθούν σ΄αυτό. Αυτές οι νοσταλγικές στιγμές που γίνονται εικαστικά έργα, γεμίζουν ξανά τον εσωτερικό σου κόσμο μα παρόμοια συναισθήματα σαν κι αυτά που είχες ζήσει ..τότε.

Γράφει για το έργο μου το 1990 ο εκλιπών συγγραφέας Δημοσθένης Κόκκινος στην Έκθεση ζωγραφικής μου στο Γαλλικό Ινστιτούτο στα Γιάννενα : - Ο ζωγράφος κατορθώνει, χωρίς δεσμεύσεις, να χρησιμοποιεί με δόκιμο τρόπο τις χρωματικές δυνατότητες, και να οργανώνει μέσα από μιά μουσική διαφάνεια , το ανθρώπινο όνειρο και την αντανάκλαση από την υπαρκτή ομορφιά. Και ακόμα, να εκφράζεται , με την ευαισθησία και την καθαρή όραση, πέρα από κάποιο αθέατο Ιδεαλισμό, σ΄ένα αχνό λυρικού αντικατοπτρισμού, που κρατεί, μαζί με την ποιητική ατμόσφαιρα και την αρμονία της μετάβασης των αποχρώσεων , τη νύξη απ΄την ανθρώπινη συνείδηση.

Έτσι η ορατή ατμόσφαιρα, αφαιρεί το βάρος της ύλης των αντικειμένων και δίνει μιά γέφυρα, πάνω απ΄το διαλεκτικό στοιχείο, για την συνάντηση με την αποκαθαρμένη συγκίνηση και την μορφοποιημένη αποτύπωση της εσώτερης αίσθησης του καλλιτέχνη. Κι αυτό, προ παντός, είναι που κατακυρώνει την αξία ενός έργου και που ξεχωρίζει την αναδυόμενη τάξη της κρυσταλλωμένης σύλληψής του. Γιατί ο Π. Λαρδάς , με τη διάρθρωση της παραστατικής απεικόνισης, πετυχαίνει να πραγματοποιεί τις προθέσεις του δίνοντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

   Η θέση του καλλιτέχνη στην μοντέρνα κοινωνία, είναι πλέον ασφυκτική. Οι νέοι καλλιτέχνες βρίσκουν ανυπέρβλητα εμπόδια στο ταξίδι της δημιουργίας τους.
Πως η τέχνη θα μπορούσε να έλθει σε επαφή με τη μάθηση, φέρνοντας ένα νέο λαμπρό κεφάλαιο στη Ελληνική παιδεία, απαλλαγμένο από τους περιορισμούς που θέτουμε στις ζωές μας;

...Νέο ξεκίνημα μέσα από τα Σχολεία... Επισκέψεις σε Μουσεία, Πινακοθήκες, καθηγητές απόφοιτοι της Σχολής Καλών Τεχνών, Δάσκαλοι με επιμόρφωση στις Τέχνες μέσα από σεμινάρια, Ελευθερία στην έκφραση και τη δημιουργία των παιδιών, Προσέγγιση στα νέα ρεύματα της Τέχνης, Εκθέσεις των έργων των παιδιών και των νέων.  Οι νέοι καλλιτέχνες να απευθύνονται με οργανωμένες ομαδικές εκθέσεις σε Δήμους και Οργανισμούς που δεν θα τους επιβαρύνουν με περιττά έξοδα. Να εκθέτουν τα έργα τους, να παίρνουν κριτικές, να γνωρίζονται μεταξύ τους.

   Ο καλλιτέχνης διψά για επιβράβευση, τη στιγμή που το φιλότεχνο κοινό είναι πιο συντηρητικό από ποτέ. Η κατάσταση του σήμερα και η θάλασσα της μετριότητας που μας περιβάλει,
 καταβροχθίζουν σαν πεινασμένα φίδια, την ώθηση νέων καλλιτεχνών για εικαστικές αναζητήσεις, στερώντας τους τη δικαίωση τους. Πρέπει να αλλάξουμε, πνιγόμαστε σε μια άτεχνη συντριπτική πραγματικότητα χωρίς να ξέρουμε το γιατί, το καλλιτεχνικό σας ταξίδι θα σας έχει δείξει ήδη τις απαντήσεις. Τι θα έπρεπε να αλλάξει κατά τη γνώμη σας;

   Δουλειά και δημιουργία..να είμαστε πάντα έτοιμοι σε όποια πρόκληση ή πρόσκληση. Σεβασμό στο φιλότεχνο κοινό.  Λεπτομέρεια στην παρουσίαση.  Όχι ..γρηγοράδες και εύκολη εικαστική τροφή για το πλήθος. .. Αναζήτηση, ψάξιμο, βάσσανος, πολύ δουλειά, επιμονή. Ο κόσμος μέσα από το διαδίκτυο ενημερώνεται με χιλιάδες ειδήσεις και ερεθίσματα. Άρα η δουλειά μας πρέπει να είναι υπερβατική και υπεύθυνη. Δεν ξεγελιέται κανείς πλέ ον από την προχειρότητα. Άρα, υπευθυνότητα και καλή δουλειά για άριστο αποτέλεσμα. Αλλάζουμε νοοτροπία. Ψάχνουμε το ιδιαίτερο, το μοναδικό. Κάνουμε κατάθεση ψυχής στο έργο μας. Όχι επιφανειακά πράγματα. Αφουγκραζόμαστε την κοινωνία, συμμετέχουμε, και τέλος κάνουμε το ποιοτικό άλμα προς τα εμπρός, γιατί η Τέχνη προηγείται της Ιστορίας και της κοινωνίας.